Roken bij jeugdige rakkers en het verkeer (uit de toekomst)

Ieder jaar opnieuw sterven honderden kinderen op onze wereld in het verkeer. Dat is een heel betreurenswaardig feit, en is het gevolg van vele factoren.
De meeste slachtoffertjes vallen als het donker is, d.w.z. in de winter, of gewoon ’s nachts, bijvoorbeeld ook in de zomertijd. Het grootste probleem blijkt hier zichtbaarheid te zijn. Het is namelijk niet altijd even evident voor de sterkere weggebruiker om de zwakke weggebruikers (en dan vooral de kinderen!) te onderscheiden in een donkere omgeving.
Door de beveilingprocedure bij auto’s die zich de laatste jaren manifesteert, worden auto’s steeds veiliger voor de inzittenden, als het ware een soort tank, gemaakt om de sterke weggebruiker te beschermen tegen de kwaadaardige buitenwereld. Stevigere deuren, betere bumpers, en een hele resem andere snufjes. Het probleem hier is wel dat de auto op zich des te gevaarlijker en dodelijker wordt voor die ‘buitenwereld’: de zwakke weggebruiker, de voetganger, en dan vooral – juist ! – de kinderen !
Ik verdenk de autoconstructeurs dan ook van een project waarin het erop aankomt zoveel mogelijk jeugdige slachtoffers te maken. Een bloederige politiek, die de vergrijzing in de hand werkt; want, uiteraard, kinderen hebben het kapitaal noch het verstand om zich van een auto te bedienen! Merken als Audi en BMW, maar ook Japanse multinationals op de automarkt kunnen kinderen missen als de pest, want geld is nu eenmaal het enige waar het in deze consumptiemaatschappij om draait.
Het werd dan ook grondig tijd om de maatschappij in te lichten over dit probleem, en de omvang ervan. Tegen deze grote bedrijven vechten is natuurlijk bijna onmogelijk; het probleem kan amper voorkomen worden, het enige wat we kunnen – samen, voor de kinderen! – is de wonden die al veroorzaakt zijn proberen te helen.
Zoals ik in het begin van dit betoog al aangaf ligt het probleem vooral bij de zichtbaarheid van onze kleine rakkers. Maar denk eens even mee: als alle kinderen in de wintermaanden en op – bijvoorbeeld, want ik sluit herfst- noch lentenachten niet uit - zomernachten nu eens een opvallende, gele of oranje jas zouden dragen ? Zou dat geen oplossing zijn ?
In de praktijk is echter gebleken dat deze oplossing niet haalbaar is: opzichtige gele of oranje jassen dragen wordt namelijk gezien als zijnde belachelijk, of een vroege outing van homoseksualiteit. In beide gevallen echter resulteert het dragen dezer jassen in pesterijen om en rond de speelplaats, en eventueel bij de jeugdbeweging, in de sportclub, of in de muziekacademie. Een opzichtige jas in oranje of geel van een beter kledingmerk als O’Neill kost trouwens al gauw een 200 euro, wat budgettair niet voor iedereen haalbaar is.
De beste oplossing lijkt me dan ook om kinderen van jongs af te leren roken. ‘Maar roken is ongezond’, hoor ik de lezer al roepen. Roken mag dan wel ongezond zijn, het is wel een pak gezonder dan onder een ultrabeveiligde Audi-tank terechtkomen ! Bovendien roken vele ouders, en een drietal sigaretten per dag zouden moeten volstaan om het kind een veilige – en aldus aangename – dag te bezorgen. Ook de factor pesterijen wordt hierdoor volledig uitgeschakeld, want roken is een statussymbool in de lagere school, maar ook daarna, in het secundair onderwijs. Wie rookt, hoort erbij, wie niet rookt niet (en loopt bovendien ook het risico om vroegtijdig om te komen in het verkeer ten voordele van enkele mensen die letterlijk over lijken gaan, op hun tocht richting kapitaal). Onderzoek heeft uitgewezen dat kinderen die vroeg beginnen roken door hun omgeving worden bewonderd, en in de regel meer geapprecieerd worden dan kinderen die níet roken.
Indien een kind een drietal sigaretten per dag rookt – op de spitsuren weliswaar, en in eventuele andere gevaarlijke situaties in het verkeer – loopt het minder risico, dankzij het gezellig smeulende indicatielichtje dat hij of zij in de hand heeft.
Drie sigaretten per dag – of iets meer als het een lange en onveilige tocht doorheen de verkeersjungle is – komt neer op 3 x 7 = 21 sigaretten per week. Het is natuurlijk aangewezen het kind steeds te voorzien van enkele ‘’noodsigaretten’’, voor als het bij de tocht naar huis bijvoorbeeld steeds voor een rood licht komt te staan, waardoor de reis wordt verlengd, of bij schooluitstapjes waarbij het kind wordt blootgesteld aan de gevaren van een verkeerssituatie.
21 sigaretten per week, dat is dus ongeveer één pakje per week, 3,75 euro, in het slechtste geval weliswaar, want rokers kunnen hun kinderen zélf voorzien van enkele heerlijke en veilige sigaretjes, voor hun kroost het ouderlijk huis verlaat.
52 pakjes per jaar – rekent u zelf maar uit – is ook beduidend goedkoper dan jaarlijks tot aankoop van een kwalitatieve, opzichtige gele of oranje O’Neill jas over te gaan. Bovendien gaat een jas lang niet altijd een jaar mee, want onze kleine kapoenen maken vele avonturen mee die kunnen zorgen voor een vroegtijdige beschadiging van hun kledij !
In ieder geval, ik geloof dat mijn taak erop zit. Het is nu slechts aan u om een beslissing te nemen; en doe het alstublieft, zo snel mogelijk. Denk aan onze toekomst. Denk aan onze kinderen…