Zebrapad

''Haat en liefde liggen zo dicht bij elkaar'', zei het oude vrouwtje dat ik had helpen oversteken. Deze uitspraak verraste me enigszins, het oude vrouwtje had immers verder nog niets gezegd, en al zeker niet iets dat zo zwaarwichtig was als deze uitspraak. Ik begreep niet waar ze heen wilde met deze uitspraak. ''Waar wilt u heen met deze uitspraak ?''; vroeg ik haar dan ook, zeer beleefd, om een goeie indruk na te laten. ''De andere kant van de straat'', antwoordde ze, ''en daar zijn we inmiddels aangekomen, dus laat me los, schurk!''.
Met deze woorden draaide ze zich om en liep de andere richting uit. Omkijken deed ze niet meer, wie ze was weet ik nog steeds niet, en zelfs niet of dit wel echt gebeurd was. Het is ook al zo lang geleden. Ik denk ook niet dat dit avontuur me veranderd heeft, uiteindelijk. De dag erna ben ik naar Argentinië verhuisd, daar had ik beter over geschreven, lijkt me. Misschien volgende keer!