Julien gaat backstage

Een tijdje geleden had men mij aangeraden om eens naar een optreden te gaan van Limow, aka Johan Van Den Broeck, een Leuvense singer-songwriter die vorig jaar niet in de finale van Rock Rally zat, omdat hij zelfs niet deelnam aan de preselecties. Er werd mij verzekerd dat een optreden van deze man onvoorwaardelijk tot kippenvelmomenten leidt, en ik was dan ook nieuwsgierig maar enthousiast om dit zogeheten kippenvelmoment ook eens te beleven. Het kippenvelmoment bepaalt namelijk of een optreden al dan niet geslaagd kan genoemd worden, en is dus van groot belang voor de artiest. Het totale aantal vierkante meter kippenvel van de mensen in het publiek (tot. # KV / m²) kan dan ook bepalend zijn voor de live-reputatie die een artiest verkrijgt en natuurlijk ook voor het verdere verloop van een tournee. Hoe meer kippenvel immers, hoe meer zelfvertrouwen de artiest krijgt, wat dan weer voor nóg meer kippenvel zorgt bij de toeschouwers. Het tot. # KV / m² op een optreden van U2 is bijvoorbeeld 0,8, om je maar een idee te geven.
Op een bepaalde dag waarvan de datum me al lang ontsnapt is was het dan eindelijk zover. Limow zou optreden in een lokaal locaal en ik trok naar het lokaal in kwestie, dat al flink gevuld was met buurtbewoners toen ik aankwam in mijn Alfa Romeo. Goedgeluimd stapte ik naar de ingang van de feestzaal en zegde ‘’goedenavond allen, ik ben Julien Penninckx, en ik geloof dat ik op de gastenlijst voor hedenavond te vinden ben’’. De jongen en de twee meisjes aan de inkom bekeken me argwanend maar natuurlijk had ik niet gelogen. Ze doorkruisten mijn naam en ik mocht gratis binnen. Speciale dank aan Limow die aan me gedacht had.
De inrichting van de lokatie was werkelijk intrigerend. Alles, maar dan ook álles leek in teken te staan van het op te roepen kippenvel. Het werd me dan ook duidelijk dat Limow eigenlijk een groep is, en geen individu. Hij laat zich omringen met een prima entourage die weet wat het is om een goeie show te verzorgen. Rechts vooraan in de zaal stond een ijsjeskraam, en ik besloot maar te beginnen met een heerlijke Dame Blanche. Men raadde me aan die snel te verorberen en al gauw wist ik waarom: het eerste kippenvelmoment van de avond was een feit ! Nu begreep ik ook waarom ze me de warme chocoladesaus geweigerd hadden. Een gevoel van gelukzaligheid daalde over me neer. Ik zette een streepje op m’n kippenvelkaart en wandelde verkennend de zaal verder door. Het was trouwens maar frisjes hier binnen, en dat voor een zwoele zomernacht als deze. Links en rechts bemerkte ik nog mensen die duidelijk ook met kippenvel te kampen hadden. De gehele linkerkant van de zaal was gevuld met borden waarop mensen dingen konden schrijven met krijtjes. Dit zorgde achtereenvolgens voor m’n tweede en derde kippenvelmoment. Ik besloot m’n gratis griepvaccin van de sponsor maar te gaan halen, en nadat ik het even héél warm kreeg begreep ik al spoedig dat ik weer een zalig kippenvelmoment aan het beleven was.
Toen Limow even later inzette met één van z’n bekendste nummers, ‘’Thirteen, and another tower’’, kreeg ik alweer een heftig kippenvelmoment bij de woorden ‘’you've got thirteen planes and another hour, thirteen and a few ways to destroy the tower’’. Een pracht van een song over de gebeurtenissen die op 11 september plaatsvonden in de Verenigde Staten. Heel de zaal werd muisstil en mijn kippenvelkaart telde intussen al 7 streepjes. Na enkele verfrissende pintjes die zo koud waren dat m’n tanden waarlijk pijn deden besloot ik dat ik toch zo nodig eens naar de plee moest. Dit mocht echter pas na 18 streepjes op m’n kippenvelkaart. Toen ik na het lange wachten eindelijk kon gaan zeiken kreeg ik koude rillingen. Bingo, nummer 19 was binnen. Limow bleef inmiddels maar herhalen dat je z’n cd kon kopen als het gedaan was, hij had er ‘’genoeg bij voor iedereen’’. Tussen de verkoopstrategieën door speelde hij gelukkig ook nog wat kippenvelnummers.
Na afloop van het optreden kwam iedereen moe maar voldaan buiten. Er werd ons plots gemeld dat iedereen moest blijven staan om in het zakje te blazen. Een alcoholcontrole ! Iedereen rilde van angst toen de agenten ons naderden. Kippenvel, overal. Het bleken echter geen échte agenten te zijn, maar het laatste deel van de kippenvelact. Hoe lollig ! M’n kippenvelkaart stond nu eindelijk vol. Wat een geweldige nacht was dit geweest. Zoals Limow me backstage zelf nog zei, bij een fles champagne en een viertal groupies die al klaarlagen in z’n bed: ‘’Vergeet zeker niet te vermelden dat lekker gekruid en geroosterd kippenvel echt wel lekker is.’’
Bij deze, Johan.