De ergernis bij de staart gevat

Fata Morgana is het meest verschrikkelijke programma dat ik ooit gezien heb. Onder het motto ‘laten we nutteloos geld uitbesteden aan megalomane droomprojecten die de lokale selectie van oerlelijke randdebielen een weekje zoet houden’ springen Sergio en Geena Lisa een hele week van her naar der, zenuwachtig en gespeeld spontaan, meelevend met de idioten die zich een hele week inzetten en zich hoe langer hoe meer beginnen te gedragen als vrienden en vriendinnen van bovenvermelde hoofdrolspelers. Speciaal voor dit verschrikkelijk schouwspel op zondagavond waagden zij zich zelfs aan een theme song, een feelgood nummer van het ergste soort, maar tenminste zonder taalfouten, wat doet vermoeden dat Sergio net op vakantie was toen Geena het nummer neerpende, aan haar keukentafel. Dit programma is speciaal voor mensen die naar Radio Donna luisteren, mensen die straatfeesten ‘gezellig’ vinden, mensen die een avond in het publiek van het Swingpaleis staan ‘ambiance’ vinden, mensen die Dag Allemaal lezen, mensen die normaal naar VTM kijken maar uit pure achterlijkheid doodgewoon al 52 minuten naar de verkeerde zender aan het gapen waren. Werkelijk alles komt fake over, niets wat er in de conversaties gezegd wordt is ook meer een klein beetje interessant of geloofwaardig.
Een draak van een wijf dat luisterde – als ze zelf niet aan het roepen was, tenminste - naar de naam ‘Nouche’, moest vandaag zorgen voor een ‘planetarium’. Ze wou dat natuurlijk zeker doen, indien men haar eerst nog eens vertelde wat een planetarium ‘nu weer juist is’. Toen bleek dat het iets met planeten en op teevee komen te maken had was ze dolenthousiast. De volgende dag verschenen twee draken van wijven op de afspraak, waardoor ik even vermoedde dat Nouche zich diezelfde avond nog gekloond had om deze opdracht tot een goed einde te brengen. Het spiegelbeeld bleek echter haar beste vriendin te zijn, die geheel toevallig even lelijk was als zijzelf maar tenminste al wat minder lispelde. Deze twee monsters zaten wel op dezelfde golflengte, net als de verschrikkelijke toon van hun opgehitste stemmetjes. Fata Morgana lijkt trouwens wel een reclameblok van een uur: allerhande merken worden in beeld gebracht, iedereen wil helpen omdat er een camera onder z’n neus geduwd wordt. In Gamma zijn ze dolenthousiast als de geblondeerde maar kalende Sergio binnenstapt. Onsympathieke klootzakken veranderen in goedlachse burgers die voor het eerst in jaren hun rotte tanden nog eens blootlachen. Wel jammer dat Nouche dacht dat ze in ‘Oelaart’ woonde, terwijl Sergio beweerde dat het wel degelijk in Hoeilaart te doen was. Een zekere Naomi vervolgens, die volgens mij ongeveer 18 jaar was, kreeg vast en zeker de opdracht om tien afstotelijke go-carts vol met zilverpapier te plakken. Die heetten vanaf dan plots ‘maanwagens’, en Naomi was tevreden, want de opdracht was geslaagd, én ze was met haar dreadlocks en de idioten van haar scoutsbeweging op teevee gekomen. Volgens mij waagde ze zich af en toe wel eens aan soft drugs, bij het zingen, aan het kampvuur. Haar vrienden waren het type pubers dat steevast naar Brussel trekt voor eender welke linkse optocht waar djembés weerklinken. Ze hebben allemaal een poster van Bob Marley op hun kamer hangen.
De videorecorders werkten vanavond zonder twijfel op volle toeren te Oelaart, de straten moeten er leeg geweest zijn. Tijdens het kijken vraag ik me acht keer per minuut af hoe mensen gemotiveerd kunnen worden om deel te nemen aan dit soort onzin. Ik vind geen antwoorden. Wat ik wel weet, is dat ik nog liever kijk naar Felice die Bavo Claes liefhebbend zit te pijpen in een voetbalkantine waarin net een scene van FC De Kampioenen wordt opgenomen, dan naar Fata Morgana. Op een breedbeeldscherm zelfs.

Openingsuren zwembad Kessel-Lo

Schoolvakantie
Zwembad Kessel-Lo
maandag
13.30 -15.00 (2)15.00 - 17.00 (1)19.00 - 21.00 (4)

dinsdag
13.30 - 17.00 (2)

woensdag
13.30 - 21.00 (2+3)

donderdag
13.30 - 17.00 (2)

vrijdag
13.30 - 21.00 (2+3)

zaterdag
13.30 - 17.00 (2)

zondag
08.30 - 12.30 (2)

De kassa sluit een half uur voor sluitingstijd. Het publiek moet het water verlaten 10 minuten vóór sluitingsuur.
Elk zwembad heeft een maximale bezettingsgraad; groepen contacteren best vooraf het zwembad.

Tijdens de genummerde ( ) uren is het zwembad uitsluitend voorbehouden voor onderstaande doelgroep.
(1)
seniorenzwemmen + zwangere vrouwen
Senioren = alleen voor houders van + 3 pas en zwangere vrouwen
(2)
Speelzwemmen
Speeltuigen worden toegelaten in het bad.
(3)
Baantjeszwemmen
Hiervoor wordt vanaf 17 uur een gedeelte van het bad gereserveerd
(4)
Baantjeszwemmen
Hiervoor wordt een gedeelte van het bad gereserveerd

Deze week zou ik graag eens gaan zwemmen. Als je zin hebt om mee te gaan, raadpleeg dan eerst de uren en geef me een seintje met je uur en dag van voorkeur. Let wel: senioren = alleen voor houders van + 3 pas en zwangere vrouwen.

Inbox

''Verschueren Schaaldieren NV werd in 1996 geboren nadat mijn broer Firmin (inmiddels assistent-manager van Verschueren Schaaldieren NV) op toevallige wijze 'Over koetjes en kalfjes' las, een Kiekeboe-strip. Zijn zoon David had die geheel toevallig op zijn nachtkastje laten rondslingeren. Wie het boek gelezen heeft heeft dan ook al snel een idee waar Verschueren Schaaldieren voor staat: schaaldieren van de hoogste kwaliteit. Momenteel kan je in onze catalogus Verschueren Schaaldieren 2005 kiezen tussen 4 interessante rassen: de olifantjes op schaal 1:20, de kameeltjes op schaal 1:15, de (reuze)panda's op schaal 1:4 en de stinkdieren op schaal 2:1. Laatstgenoemden zijn echter pas in het najaar verkrijgbaar en zitten nu in een testfase. Onze schaaldieren van topkwaliteit zijn uiterst geschikt als gezelschap op verjaardagsfeestjes, recepties, vergaderingen en plechtige communiefeesten, maar passen eveneens op je barbecue. Voor elk wat wils dus ! Bovendien ben je automatisch verzekerd tegen ongevallen door agressie en salmonella. Neem dus snel contact op met je plaatselijke Verschueren Schaaldieren-dealer, en verras vrienden of familie met deze ''kleine'' attentie !''
-dhr. Verschueren Rudy, Verschueren Schaaldieren NV

Dit zul je niet gauw in een kookboek terugvinden

Dat doet me denken aan die keer toen we allemaal samen naar een concert gingen in Duitsland. De muziek was mooi, krachtig, uniek en aangenaam, net als wij zelf. De vrouwen waren los van zeden en rondborstig, net als wij zelf dat willen. De zaal was prachtig versierd met fecaliën die van honden, geiten of zelfs andere zoogdieren konden zijn. Het concert ving aan rond half 9, net zoals de meeste Champions League wedstrijden. Meestal is het dan wel een 60-tal minuten wachten op de eerste goal, maar wat maakt dat uit, als je daar zit, tevreden met een pilsje in de hand ? De bassist was een zwarte man van begin in de 60 en was naar verluidt ooit nog een man geweest, maar daarna een vrouw, en vervolgens een man van begin in de 60. Hij had dan ook al veel ervaring opgedaan, in zowat alle milieus die je je kan inbeelden, indien je wat fantasie hebt. De universiteit van het leven was de campus waarop hij dagelijks had rondgehangen. Ondertussen begonnen mensen te applaudisseren, en ik kan ze geen ongelijk geven. Niet applaudisseren was namelijk uitgesloten, zoals bleek uit de borden die overal in de zaal waren aangebracht. In het Duits dan nog, en heel groot geschreven, in een handschrift dat me deed denken aan Arial na een avondje zuipen. Door één van die borden was het onmogelijk om de zanger op het podium te zien, maar misschien was het geen toeval, en was de man gewoon verlegen. Toen we weer buitenkwamen zetten we na een spelletje bowling in de nabijgelegen bowlinghal koers naar de nabijgelegen struisvogelboerderij. Die was echter zo ver gelegen dat we bijna terug thuis aankwamen, waardoor we concludeerden dat we misschien beter doodgewoon een DVD zouden huren uit de nabijgelegen videotheek. De keuze is daar danig groot dat kiezen een hele opgave was. We hadden wel ijsjes en nootjes toen we terug in de auto aankwamen. Vandaag de dag kunnen we daar gelukkig om lachen, alsook om andere grappige dingen, zoals komische films. De boog kan niet altijd gespannen staan, namelijk. Bij de Indianen was dat wel anders, voornamelijk in tijden van oorlog. Dan schilderden ze zich ook in allerlei felle kleuren, als camouflage of weet ik veel. Indianen hebben me nooit echt geinteresseerd. Ik tolereer ze wel, maar niet meer dan dat. Ik ben ook nog nooit in de Verenigde Staten geweest, maar daar praat ik niet veel over. Zeeziek zijn is heus geen pretje, om een tipje van de sluier te lichten. ''Zeeziek zijn is geen pretje'', vertelde ik onlangs aan een parkeerwachter. Hij keek me aan alsof hij nog maar net wakker was en zei me: ''Daar heb ik nu geen boodschap aan, ik ben net wakker''. Mijn intuïtie laat me zelden in de steek.

Untitled

Je kan niet iedereen gelukkig maken.

De periode van de festivals is weer aangebroken

Al heel de dag stond de man dus op die ladder. Hij keek uit boven de dakgoot en praatte tegen zichzelf. Ofwel was hij aan het bellen. Hij was het nu wel beu daarboven, en kwam aldus terug naar beneden, stap voor stap. Hij riep door het raam naar binnen: ''Anita, is het eten al klaar, of is het eten nog niet klaar ?''. Anita moest nu een keuze maken, haar man had immers twee keuzeopties gegeven. Ze koos voor de laatste optie, maar antwoordde wel dit: ''het eten is klaar ja, het is namelijk etenstijd''. Hoewel ze bewust een keuze gemaakt had besloot ze toch eerlijk te zijn tegen haar man. Dat is de basis van een goed huwelijk. Ze begonnen te eten en praatten over hoe de dag geweest was. ''Hoe was het vandaag op de ladder ? Ik zie je zo weinig de laatste dagen, je zou wat meer pauze moeten nemen.'' Haar man at z'n aardappelen op en antwoordde niet. Op de achtergrond hoorde je stil de geluiden van een spelprogramma op teevee. Op de ladder kon de man tenminste zichzelf zijn. Niet dat je op andere plaatsen iemand anders kon zijn, natuurlijk. Een onbelangrijke kwestie. De man van Anita kuchte eens, waardoor zij verwachtte dat hij iets ging zeggen. Dat gebeurde ook: ''Anita, voor de 2e keer bevindt 10 Days Off zich op 2 locaties: Kunstencentrum Vooruit en het ICC Congrescentrum. Dit betekent 4 podia en bijgevolg artiesten in veelvoud: dj's en live acts, in totaal meer dan 120, waarvan 70 namen voor het eerst op 10 Days Off staan. En in de line-up zowel bekende namen als opkomend, onbekend talent, Belgen en buitenlanders en bezoekers die uit heel Europa komen.'' Anita had aandachtig geluisterd. Ze vond het aangenaam dat haar man zo informatief was. En meestal had hij nog gelijk ook. Hij dacht veel na als hij op de ladder stond. En hij stond veel op de ladder, want daar kon hij zichzelf prima zijn. Hij had een brede interessesfeer. Alweer kuchte haar man, en ging verder: ''Dagen swingen onder de heetste discobol. De beats gaan er makkelijk in. Je lichaamstemperatuur schiet omhoog. Zweten betekent vochtverlies. Drink dus voldoende en herstel je vochtbalans.'' Alweer had hij gelijk. Ze was al 45 jaar samen met hem. De postbode klopte op de deur, samen gingen ze opendoen. ''Wat bent u laat vandaag, mijnheer de postbode'', sprak de man van Anita. Anita zelf echter hield haar mond. De postbode lachte vriendelijk en zei: ''ik heb geen brieven voor jullie vandaag''. Dat was allerminst een verrassing, en nadat ze hem begroet hadden deden ze de voordeur terug dicht. De ladder stond nog steeds in de voortuin van het huis, op het grasperkje. In de dakgoot was er sprake van mos, maar meer kan ik je daar ook niet over vertellen.

Euro Millions

Gisteren speelde ik voor de eerste (maar zeker niet de laatste) keer mee met Euro Millions, een spel waarmee je werkelijk walgelijk grote sommen Euro's kan winnen. Natuurlijk niets gewonnen, maar dat geeft niet, want mensen die de Lotto winnen worden naar verluidt ongelukkig. Niets gewonnen, nog steeds even gelukkig dus, alles volgens plan. Volgende vrijdag probeer ik echter met alle plezier nog eens om 96 miljoen Euro ongelukkiger te worden. Als het gelukt is, zijn jullie allemaal uitgenodigd op mijn reuzebarbecue. Wel zélf vlees meenemen.

JIMTMTVMF

Ik haat Jim TV, TMF en MTV. En toch weerhoudt dat me niet om telkens, in een bui van opperste verveling, drie kwartier te zappen tussen deze drie kutzenders. Verschrikkelijke, platte r&b en hiphop worden probleemloos afgewisseld met hopeloze Belgische dance en aanverwanten, met af en toe daartussen een feilloze selectie van het allerslechtste wat de hedendaagse rock- en popscene te bieden heeft. Maar blijkbaar hebben deze zenders zelf wel door dat zelfs de poverste muziekstukken en -clips niet voldoende zijn om de nogal grote elite van debiele jeugd te boeien. Daarom wordt één derde van je scherm steevast gevuld met allerhande vervelende sms-games die menig werkloze kijker die bijvoorbeeld de naam Kevin draagt honderden euro's per maand armer maken. En dan spreek ik nog niet eens over de abonnementskosten van Tuning Magazine. Dan maar richting TV1, maar daar wordt alles zo reality tegenwoordig dat ik liever in m'n tuin ga zitten en naar de barbecue van de buren kijk met een pilsje in de hand. VTM probeert beter te doen door visuele humor, van en voor mongooltjes, te koppelen aan de makkelijkste spelprogramma's waarin consequent een resem mensen die nét lelijk genoeg werden bevonden door de productie prijzenpakketten winnen waarmee ze maandenlang kunnen proberen doorbellen welk begrip er nu precies verborgen zit in de letters 'FAMBEZOEKILIE'. Twee uur en vele honderden euro's later belt Jeannine naar de studio en haalt ze al het geld binnen. Ze weet nog niet wat ze met het geld gaat doen, verzekert ze de kijker, maar is toch opgetogen. De presentatrice, een omhooggevallen stoephoer, had me nochtans toch verzekerd dat ik de enige kijker was op dit nachtelijke uur ? Nu ja, ik kan er niet onderuit, want ook ik blijf kijken. Vergelijk het met een gaatje in je tand: ook al weet je dat het zal pijn doen als je er weer eens aan zuigt met je tong, toch blijf je testen of de pijn nog niet weggetrokken is. Om een bezoek aan de tandarts uit te sparen misschien ? Want voor dat geld win je misschien wel een prijzenpot van 1400 euro. Als je kan raden waar het Kanaal 2-logo zich precies bevindt, tenminste.

Gunther

Toen het gezin Vermeiren vernam dat Gunther zou langskomen op vrijdagnacht trokken de drie gezinsleden Vermeiren de stad in. Ze kochten theelichtjes, een nieuwe broek, een das voor papa en de ingrediënten van het feestmaal speciaal voor Gunther. Die werd omschreven als krachtig, indrukwekkend en stevig, een wonder der natuur. De ideale schoonzoon, zou je kunnen zeggen, en daar waren de Vermeirens dus ook van overtuigd; ze zouden hem proberen te koppelen aan hun mooiste en enige dochter, Kelly. Kelly was zo mogelijk nog dommer dan haar beide ouders, maar daar had ze weinig last van. Zoals zoveel domme mensen was ze gelukkig, het enige wat ontbrak in haar leven was een man, en Gunther kwam dan ook als geroepen.
Vrijdagavond rond 23u26 werd de hele straat geëvacueerd. De Vermeirens bleven wachten en begrepen de commotie niet. Ze hadden een feestmaal klaargemaakt en Kelly in haar allermooiste outfit gestoken. Gunther stak op rond half twaalf, belde niet aan maar blies het dak van de Vermeiren-residentie en verwoestte daarna het hele huis. Hij maakte werkelijk alles met de grond gelijk. Drie mensen lieten hierbij het leven.

Een verhaaltje dat niet over een Canon-printer gaat

Alain was totaal vergeten hoe hij nu precies de straat moest oversteken. De straatstenen waren lauw van de zon die er de hele dag op geschenen had. ''Zon, dat is nu tenminste iets in het leven waar een mens niet moet voor betalen'', mijmerde diezelfde Alain intussen. Maar niemand had hem gehoord. Zelfverzekerd stapte Alain het trottoir verder over. Hij was het feit dat hij de straat niet meer had durven oversteken inmiddels vergeten, dat had hij wel vaker, zulke plotse opwellingen. Zoals die nacht toen hij niet kon slapen en ten einde raad een Dame Blanche had gemaakt voor zichzelf. Dat was nog eens een avontuur, zoiets maakt men zelden mee. Nadat A. het ijs had uitgeschept bleek namelijk dat hij geen chocolade in huis had. Of toch, excuseer, maar chocolade met nootjes voldeed niet aan z'n eisen. Even later kroop A. op z'n brommer en reed tot bij de buren, hopende dat zij hem zouden kunnen verderhelpen. Het vervelende was wel dat Alain's buren 28 kilometer verder woonden, wat wel vaker gebeurt in Australië. Maar A. woonde helemaal niet in Australië, dus als iemand je dat verteld zou hebben, kan je hem als een leugenaar bestempelen. Daar kikker je van op, af en toe iemand toespreken. Alain is toch geen Australisch klinkende naam ? Natuurlijk kon hij geëmigreerd zijn, maar dat is niet meer dan een mogelijkheid, en een mogelijkheid die in dit geval uit te sluiten is, ik kan het wel weten. We waren goeie vrienden. Toen hij bij nummer 88 aankwam bleek dat de buren op vakantie waren. Het was een buitengewone en verrassende klotenacht geweest voor Alain.

Kind of lookalikes II

Techno-dj Dave Clarke en Abou Jahjah.