Zwervende zwermen woorden en de zwemmer (Roberto)

Het werd langzaam donker toen Roberto tenslotte een beslissing had genomen. Hij had er lang over nagedacht, had er mensen over aangesproken, had er zelfs internetfora over afgeschuimd, maar nu wist hij het wel zeker: hij zou zich eens wagen aan een boek. Schrijven had hij nooit geleerd, dus een boek schrijven was misschien wat ambitieus, om niet te zeggen absurd. Nee, een boek schrijven, daar waren al genoeg mensen voor in dienst, bij allerhande redacties voor uitgeverijen en zomeer. Roberto wou beroemd, bekend en geliefd worden, simpelweg door een boek te lézen. Erg moeilijk kon dat niet zijn. Nadat hij enkele minuten stilzwijgend aan de keukentafel had gezeten met een kopje koffie waar hij tevens melk en suiker had aan toegevoegd, besloot hij maar te beginnen met enkele simpele oefeningen, bij wijze van voorbereiding voor de taak die hem te wachten stond. Beroemd, bekend en geliefd worden door het lézen in plaats van het schríjven van een boek was namelijk iets dat nog nooit gebeurd was, voor zover Roberto wist. Hij had er in ieder geval nooit iets over gelezen, net als bijvoorbeeld over slangen, de Italiaanse keuken, het moslimfundamentalisme en de drooglegging in de Verenigde Staten (jaren ’20).
Dingen die nog nooit gebeurd waren omdat niemand er ooit opgekomen is, zoals beroemd, bekend en geliefd worden door het lézen in plaats van het schríjven van een boek, zijn in veel gevallen riskant.
‘’In 80 % van de gevallen, dat lijkt me aannemelijk’’, peinsde Roberto. Het kwam er op neer een goede voorbereiding te nemen, want dit was beslist geen berekend risico.

Toen Roberto totaal vermoeid de overkant van het Kanaal bereikte ging er een gevoel van overwinning, eergevoel en zout water door hem heen. Qua voorbereiding kon dit wel tellen. Als alles goed zat zouden de inboorlingen hem nu in het Engels komen begroeten. Mensen die het Kanaal overzwemmen komen namelijk per definitie in Engeland terecht, meende hij. Maar het bleef wachten op lovende woorden, liefdevolle blikken en plaatselijke feestmalen. Het strand was verlaten. Bovendien kleurde de hemel donkergrijs, en er stak een windje op. Toch was het niet bepaald een opsteker voor Roberto, die we trouwens vanaf nu Rob zullen noemen, gewoon voor het gemak. Daar stond hij dan, moederziel alleen, op een verlaten strand, in een land waar hij nog nooit geweest was (vermoedelijk gaat het hier om Engeland, nvdr.). Z’n gevoelens van overwinning en eergevoel hadden hem samen met de rest van de wereld achtergelaten, zo leek het. Het zeezout irriteerde z’n huid. Z’n bagage had hij zelfs niet kunnen meebrengen, en intellectuele bagage had hij ook al niet. Hij had immers nog nooit een boek gelezen.

Rob ging zitten tegen de stam van een palmboom. De woorden ‘’nog nooit een boek gelezen’’ zinderden na in z’n hoofd. Dit om het verhaal wat filmischer te maken. Hij besloot, ten einde raad, een brief naar z’n moeder te schrijven om haar de situatie kenbaar te maken. Helaas was dit geen optie, gezien Rob het schrijven niet machtig was. In het begin van het verhaal gaat het daar even over. Als je niet aandachtig was in het begin of nu pas begint te lezen, kan je nog steeds even terug gaan kijken. Toch las Rob de nog onbestaande brief naar z’n moeder voor in z’n hoofd. Ook deze techniek wordt gebruikt in de meeste films. De lezer kan op die manier helemaal in de geest van het individu in kwestie binnendringen.

Rob besefte dat wat hij gedaan fout was. Spijt komt echter steeds te laat, en dat was in dit geval dus niet anders. Als spijt te vroeg zou komen, immers, zou er van spijt nooit sprake zijn, daar we de acties waar we spijt van zouden hebben simpelweg niet zouden ondernemen. Het woord ‘spijt’ zou in dat geval ook overbodig worden in onze taal, tenzij er een nieuwe betekenis aan zou worden toegekend. ‘Spijt’ zou dan bijvoorbeeld kunnen betekenen ’kameel’. Maar laten we niet te hard van stapel lopen. Waarom had hij het Kanaal willen overzwemmen ? Waarom was hij zo achterlijk geweest beroemd, bekend en geliefd te willen worden door het lézen in plaats van het schríjven van een boek ? Het begon intussen lichtjes te regenen. Druppels vielen op de prachtige bladeren van de palmboom, en maakten een zacht, sereen ruisgeluid. De lucht rook vochtig. Druppels, uit de hemel gestuurd, vielen neer op het verlaten strand. Rob neuriede zachtjes. Niemand kon hem horen of zien, maar dat hield hem niet tegen. Hij neuriede verder. Als hij ooit terug in de bewoonde wereld zou geraken zou hij beslist op zoek gaan naar het melodietje dat nu door z’n hoofd spookte. Als het melodietje niet te vinden was kon hij het misschien zelf uitbrengen op plaat.

Het zoemen van een mug wekte hem. Het was plots warmer geworden, en de hemel was fel licht. Langzaam deed Rob z’n ogen open. Het strand was zonovergoten, hetzij nog steeds verlaten. De golfjes kabbelden rustig af en aan en maakten een hypnotiserend geluid. Hij voelde zich eigenlijk kiplekker. Hij stond op, en keek eens rond. Het strand zag er helemaal anders uit dan hij zich herinnerde van de vorige dag. Hij besloot maar eens wat rond te kijken op dit schijnbaar verlaten eiland en begon aan wat wel eens een lange wandeling zou kunnen worden.

wordt vervolgd ?

Verantwoording

Waarom zijn pijnlijke stiltes een taboe ? Waarom wordt er niet gepraat tijdens pijnlijke stiltes ? Kan het niet zijn dat bepaalde pijnlijke stiltes ons iets proberen bij te brengen over de essentie van het leven en de aard van de dingen ? Wat is het pijnlijkst, een pijnlijke stilte of neergeknuppeld worden door een grote Turk die luistert naar de naam Mehmet en kettingrookt ? Wat zijn Mehmet z’n motieven precies ? Waarom wou Mehmet geen gesprek ? Was hij onze taal niet machtig ? Of is hij gewoon nogal een stille jongen, die z’n agressie opkropt en dan hardhandig toeslaat met z’n baseballknuppel ? Waar haalt hij die, doet hij aan sport misschien ? Heeft hij een strafblad ? Wat deed hij nog zo laat op straat ? Wat deed ík nog zo laat op straat ? Heb ik een strafblad ? Heb ik mijn klok wel aangepast aan het zomeruur ? Mag ik nu een uur extra slapen of een uur minder ? Was Mehmet lastig omdat hij een uur vroeger had moeten opstaan ? Kan ik Mehmet niet helpen op één of andere manier ? Heeft hij een rijbewijs ? Is dat rijbewijs ook hier geldig ?
Vragen die men zich zo nu en dan stelt, maar waar eigenlijk niemand een antwoord
op heeft..

Cartesiaans

In bepaalde opzichten kan je een Ford Mondeo helemaal niet vergelijken met appelcake. Zo is een Ford Mondeo om te beginnen een eigennaam, terwijl appelcake een soortnaam is. Verder heeft een Ford Mondeo een stevig omhulsel, en dat is bij appelcake zelden het geval. Appelcake is eetbaar, een Ford Mondeo allerminst. Als ik honger zou hebben en er kwam een geest uit een fles die zei dat ik mocht kiezen tussen appelcake en een Ford Mondeo, zou ik misschien toch de Mondeo kiezen. Dat klinkt misschien verrassend maar ik zal het meteen toelichten: ik zou instappen en ergens iets te eten halen, waar ik maar wil en wat ik maar wil. Indien ik de appelcake had gekozen kon ik niet meer kiezen wat ik wou eten, begrijp je ? Ik vind niet dat je moet terugschrikken voor moeilijke keuzes maken, in het leven.
Voor de rest kost een Ford Mondeo véél meer dan een appelcake, waardoor één Ford Mondeo wel duizenden appelcakes waard is. voorbeeldberekening: Ford Mondeo = 1000 x appelcake. Vanuit financieel oogpunt kan je dus best kiezen voor een Ford Mondeo, moest de keuze zich ooit stellen (zie geest / fles).
Beide producten zijn overigens geschikt voor gebruik in familieverband, dus maak je daar alvast geen zorgen over.

Meer dialoog

Irma wist niet goed hoe ze hierop antwoorden moest. ''Duizend bommen en granaten'', riep ze uit, bij gebrek aan betere ideeën. Ze had dat ooit eens ergens gelezen en meende zich te herinneren dat het verhaal toen op die manier goed afgelopen was. Gilbert gaf niet meteen antwoord. Hij zat voor het raam in zijn schommelstoel, maar na 22 jaar had hij het steeds geweigerd om erin te schommelen. ''Da's voor de zotten'', beweerde hij steeds, waarna hij dan heftig naar voor en achter begon te bewegen . Irma dacht daar dan het hare van, maar zette nu de radio op. ''Welkom Irma en Gilbert'' kraaide de presentator, ''bij de Lotto-trekking van de speciale, extra grote, gigantisch verleidelijke geldpot van deze week !''. Normaal interesseerde dit Irma noch Gilbert, maar doordat de gladgeschoren presentator hen bij voornaam had aangesproken werd hun aandacht toch lichtjes gevestigd op het scherm.
De radio had inmiddels een hele evolutie doorgemaakt, men kon nu zelfs zíen wat er te zien was, via een groot scherm op de rechterzijde van het toestel. Nu zagen Irma en Gilbert de presentator naast een aquarium zitten. De vissen droegen echter allen nummers op hun rug, buik of kopje. Het was niet erg duidelijk. ''Duizend bommen en granaten, Wilfried, het gaat beginnen! '' riep Irma. Gilbert zat nog steeds voor het raam, schommelde vervolgens de woonkamer in en nam plaats voor het scherm. ''Ik heet Gilbert, godverdomme'', verduidelijkte hij nog even. Irma's vorige huwelijk met Wilfried was vroegtijdig afgebroken geweest door dood en verderf. Wilfried was namelijk vroegtijdig doodgegaan door het verderfelijke gedrag van Irma. Maar Gilbert liet het verleden voor wat het was, het enige wat hij niet kon luchten was dat ze hém Wilfried noemde. ''Wel, Gilbert, ik zie dat je ook op post ben, laten we er maar aan beginnen !'', sneerde de presentator enthousiast verder. Hij ging door en haalde om te beginnen één van de visjes uit het aquarium naast hem. Er stond een nummer op: vier. Vijf visjes later was er een heel rijtje met cijfers, bekendgemaakt door de presentator: 4 22 18 56 51 12. De presentator hield even z'n bek, en Irma ging haar Lotto-formulier halen. Ze vulde de cijfers nauwkeurig in, en knikte tevreden. Ze had geen enkele fout gemaakt, en ook op hun formulier schitterden de cijfers 4 22 18 56 51 12 dus als nooit tevoren. Ze keek al uit naar volgende week, als ze het geld zouden krijgen, net als alle andere winnende deelnemers. ''De tijden zijn toch veranderd sinds je ook radio kan bekijken'', mijmerde ze voor ze de keuken binnenslenterde om voor Wilfried een niet-alcoholisch pilsje te halen.

Wedstrijdvraag

Hoeveel Belgische TMF awards heeft Tiësto in zijn carriere gewonnen ?

''Op 16 april 2005 vindt er in Disneyland Parijs een uniek event plaats. Niemand minder dan dé nummer 1 DJ van de wereld, DJ Tiësto, komt naar Disneyland Parijs om de nieuwe attractie Space Mountain: Mission 2 in te huldigen.
Hij zorgt voor een drie uur durende spetterende concert met in het voorprogramma Bob Sinclair (sic). Tijdens dit uniek evenement zal Tiësto de unieke Space Mountain Mission 2 remix uitbrengen en natuurlijk gevolgd door zijn welbekende nummers.''

Of niet soms ?

Bloggen op zondag is als feesten in een slagerij: moeilijk, inspiratieloos en irrelevant.

De Jaarlijkse Politiebarbecue

Ondanks het feit dat de Jaarlijkse Politiebarbecue van het lokale corps vorig jaar niet had kunnen plaatsvinden wegens plaatselijke bewolking behoudt de Jaarlijkse Politiebarbecue toch de term ''Jaarlijks'' in z'n naam. Dit is natuurlijk niet honderd procent correct, maar dat weerhield me niet om er dit jaar eens een kijkje te gaan nemen.
De barbecue ving aan om 17u op een locatie die geheim dient gehouden te worden. Na een speech van Raymond (zijn functie mag ik hier niet noemen) over de voor- en nadelen van nachtlawaai ving het aperitieven aan. Raymond's vrouw Anja had voor heerlijke gefrituurde hapjes gezorgd - vooral de loempia's zijn me bijgebleven, alsook de niet-loempia's. Kort na het aperitieven volgde een spelletje Twister, waarin heel wat werd afgelachen. Jammer dat Rudy z'n loempia het levenslicht weer zag nadat hij ook z'n rechterbeen over Anja's linkerschouder moest krijgen. Toch kon dit de pret niet bederven, en het werd een heel plezierig spelletje. Robert's erectie was naar eigen zeggen ''voor de gezelligheid''.
Het voorgerecht was een combi van Oosters en Westers: heerlijke worstjes vergezeld van zoetzure en andere sausjes en een sojavulling in burger. Een absolute aanrader ! De Cara pilsjes vloeiden inmiddels met een debiet dat de watervallen van Co zou kunnen overtreffen en het werd langzaamaan donker; de Jaarlijkse Politiecantus kon aanvangen. Raymond, wiens functie ik hier zoals vermeld niet mag vermelden, was preses, terwijl Rudy, die zich toch al wat beter voelde na het loempia-incident, zich profileerde als cantor. Toen de laatste strofe van de Vlaamse Leeuw werd ingezet zaten weinige agenten nog óp hun krukje. De overigen zaten er wel nog op.
De sfeer verzuurde nog even toen André Rudy een bekeuring wou geven voor wildplassen, maar na een wedstrijdje armworstelen én een verrassende overwinning voor zatte Rudy sloten beide partijen toch terug vrede. Van het volksdansen kan ik me nog weinig herinneren, maar het moet absoluut geweldig geweest zijn, zoveel is zeker. Vreemde volksdansen werden jammer genoeg wel van de dansvloer geweerd. Het hoofdgerecht (van Sabine) kon helaas niet aanwezig zijn wegens buikgriep. Ik wens haar veel beterschap.
Voor de geínteresseerden: de Jaarlijkse Politiebarbecue vindt elk jaar plaats op een geheime locatie in de wijk van het politiecorps in kwestie. Afspraak volgend jaar !

Bertrand kochten rolluiken

Toen Bertrand die ochtend ontwaakten zoefden oneindige lichtdeeltjes doorheen de gleuven van hun rolluiken. In eerste instantie dachten Bertrand aan het filosofisch licht, het licht van de wijsheid, maar toen ze even later de rolluiken helemaal naar omhoog lichtten werd het duidelijk dat het hier toch om alledaags zonlicht ging. De rolluiken hadden ze een tijdje geleden gekocht bij een firma die Vandecauter Rolluiken & Veranda’s heette. Ze hadden hoegenaamd geen spijt van hun aankoop bij bovenvermeld bedrijf, hun nachtrust was er namelijk zienderogen op vooruit gegaan. Waar ze vroeger maar een 53-tal uren per nacht de slaap konden vatten – gemiddeld, weliswaar – boekten ze nu soms resultaten van niet minder dan 87 uren. Een minpunt was wel het feit dat Bertrand niet veel tijd hadden voor hobby’s doordat ze zo vaak in dromenland waren: toch vonden ze veel dingen onwijs interessant, maar dan vooral zichzelf, het centrum. Daarom hadden ze zich, een aantal maanden geleden ondertussen, een gsm aangeschaft, maar niet bij de firma die Vandecauter Rolluiken & Veranda’s heette, uiteraard. Daar verkochten ze enkel wat ze beloofden in de naam die op hun luiken stond. Waar ze de gsm dan wel gekocht hadden konden ze zich niet herinneren, maar wat belangrijker was was dat die gsm voor hén persoonlijk, Bertrand, werkte. Een persoonlijke assistent die hen verbond met het algehele, oneindig grote en contingente universum waarin wij en dan toch vooral Bertrand leefden, als het ware.

Bertrand kregen echter weinig telefoons. Na nachten van een slordige 78 uren gebeurde het frequent dat ze opstonden en te lezen kregen: ‘’geen gemiste oproepen’’. En dat terwijl ze al 54 jaren getrouwd waren. Het is daardoor dat Bertrand hun vertrouwen in een geordende en geconstrueerde wereld waren gaan verliezen. Leven op deze aardbol zónder henzelf konden ze zich niet voorstellen. Een absurde gedachte, want ook Bertrand zijn er nu niet meer. En ik betwijfel ten zeerste of iemand het gemerkt heeft.

Dreigmail

''Beste Gratts,

Als je ook nog maar één post toevoegt aan je blog, maak ik je kapot. Duidelijk genoeg ?

Naïma Amzil (Remmery)''

PS: Ook toen ik de hoofddoek uitliet op het werk, bleven de dreigbrieven toestromen.

Fanmail

Ook vandaag weer was m'n mailbox overstelpt met fanmail toen ik na twee uur discoschaatsen weer terug thuiskwam. Leuk, zou je kunnen denken, maar ik weet ondertussen wel beter. Dit is wat er vandaag in m'n mailbox zat:

''Beste meneer Gratts,
Elke dag lees ik met veel plezier uw geweldige blog, zoals duizenden andere mensen. Het valt me hier telkens op hoe creatief, grappig en inventief u bent. Ik zou het dan ook geweldig appreciëren moest u tijd kunnen vrijmaken om mij te helpen. Zondag aanstaande stap ik in het huwelijksbootje met Vandeneynde Bruno, in de dorpsparochie te Baal. Het zou een ware eer zijn moest u daar de sfeer kunnen opvrolijken door één van uw werken te komen voorlezen. Laat ons spoedig iets weten, zodat we ingeval u niet zou kunnen komen, eventueel Helmut Lotti, Marco Borsato of Garry Hagger toch nog kunnen faxen. Hugo Claus liet helaas eerder al weten dat hij er niet kan bijzien wegens boswandelingverplichtingen met de familie.
In afwachting van uw antwoord groet ik u,
Vandeneynde Betty''

Uiteraard heb ik mevrouw Vandeneynde haar mail beantwoord.

''Geachte mevrouw,
Met spijt in het hart moet ik u melden dat ik niet bereid ben om op uw verzoek in te gaan. Momenteel ben ik namelijk bezig met een studie over het verband tussen neuspeuteren en vegetarisch eten. De resultaten zijn totnogtoe onthutsend ! Bepaalde Amerikaanse universiteiten hebben hun interesse al laten blijken en zijn eventueel bereid het project een financieel duwtje in de rug te geven. U begrijpt dat ik momenteel dus echt geen tijd te verspillen heb. Ik zou het toch apprecieren mocht u mij informatie kunnen verschaffen over de neuspeutergewoonten van u en uw toekomstige echtgenoot. Een menukaart van de bruiloft is ook altijd welkom. Ook vakantiekiekjes zijn steeds leuk om te ontvangen.
Met vriendelijke groeten,
Gratts.''

Het logische gevolg van bijbelstudie op zondag

De tekst die hier stond is inmiddels verwijderd door de Blogger.com Zedenpolitie. Je bent te laat en zal bijgevolg nooit weten waar het over ging. Jammer !

De Sportplaza website: een bloemlezing

‘’Wat gaan we doen ? Met vriendjes en vriendinnetjes spelen op de klimmuur (vanaf 6 jaar) of in het zwembad. In onze trendy Stella-Artois zaal wordt deze speciale dag een onvergetelijke gebeurtenis. Hoe vroeger kinderen leren zwemmen, hoe gemakkelijker het voor hen is. Dit voor alle kindjes die hun kleine en grote behoeften zelf kunnen doen, tot de leeftijd van 11 jaar. Ze gaan ook meer letten op eetgewoonten, drink- en rookpatronen. Met behulp van spelmateriaal (balletjes, hoepels slingers) en fantasie worden zij gestimuleerd. Na afloop lekker bijkomen in de Jip-corner®, met een Jip Hippomeal®. Deze dienst is gratis voor leden en 3 € voor niet-leden (geldig voor max. 2 uur).’’

‘’Wij zijn op zoek naar twee toiletdames die instaan voor de hygiene tijdens de basketbalwedstrijden. Voor een leuk dagje uit, of zomaar voor een paar gezellige uurtjes tussendoor. Voorwaarde: brevet monitor of initiator sportklimmen of gelijkgesteld door ervaring. Kindvriendelijke service zal uw eetlust alleen maar ten goede komen. Gezonde medewerkers worden minder snel ziek. Dat bespaart ons kosten wegens ziekteverzuim.’’

‘’Ben je student en geboeid door het klimmen, dan ben jij misschien de persoon zie wij zoeken. Je kan ons bereiken via de wagen. Scholen en verenigingen kunnen hier gebruik van maken. Daarnaast beschikken we ook over een gevechtsportzaal, volledig voorzien van tatami's, want de thema-avonden mag je zeker niet missen.’’

‘’De hal kan verdeeld worden in 3 units, die u apart kunt gebruiken, met veilige en gebruikvriendelijke apparatuur. Door het regelmatig beoefenen van (cardio)fitness kunt u rekenen op deskundige begeleiding en een gezonde stimulans om uw eigen mogelijkheden optimaal te benutten. Wij reserveren graag een tafeltje voor u.’’

‘’Fitness is niet zomaar een sport, het is een levenswijze. Wij zorgen voor spetterend zwemplezier! Speciaal voor uw kinderen hebben wij Jip®, ons grappige cartoonnijlpaardje, die daarvoor binnen onze accommodatie alle mogelijkheden heeft. Hij is 15 meter hoog, 20 meter breed en voor een vlot verloop vragen wij steeds minstens 14 dagen op voorhand te reserveren.‘’

‘’Heerlijk ontspannen in water vanaf 28°C, onder begeleiding van Jip®, ons grappige cartoonnijlpaardje, misschien de persoon die wij zoeken. Jip®, ons grappige cartoonnijlpaardje, kan verdeeld worden in 3 units, die u apart kunt gebruiken, met veilige en gebruikvriendelijke apparatuur, samen met vriendjes en vriendinnetjes in een vrolijke en veilige omgeving. Geniet tijdens het zwemmen van een heerlijk ijsje.’’

‘'Deze dienst is enkel voor leden met nieuw geopend instructiebad ! Het is een activiteit voor mensen die geen duidelijke keuze kunnen maken. Het wordt een spetterende en swingende avond op de tropische en exotische klanken van koude gerechten zoals gerookte vissoorten, heerlijke pasteien en fijne vleeswaren. Dansvloer : parket.’’

‘’Wist u dat onze bezoekers, tijdens de pauzes, zelfs rustig kunnen genieten in onze ruime ondergrondse en veilige parking ? Als u lid wordt van SportPlaza krijgt u bovendien korting op het parkeertarief. Aan de balie bevindt zich een toestel waarin modeshows/ miss- en mister verkiezingen in contact komen met de natuur, de bergen, onze voorouders.’’

‘’Wil je je eens goed uitleven, dan kan je genieten van een goede toiletdame die instaat voor de hygiene tijdens de basketbalwedstrijden. Stoombad en zonnebankruimte worden ook los aangeboden. Sinds kort hebben we een nieuwe activiteit, nl. kinderdans. U ziet uw medewerkers toch graag fit en vol energie aan het werk? ’’

Noot: alle woorden/zinnen komen integraal van de Sportplaza website.

Hitparade juni 2009

1. Johnny Borsaro - Get up (De Kerkvader)

Wojtyla (brandend actueel)

Het was zonnig toen ik op 4 april in het stadspark plaatsnam op een spierwitte bank. Zo te zien was die net geverfd, maar gelukkig al snel gedroogd door het aangename zomerweer. Ik had m'n scherpe pen voor de gelegenheid thuisgelaten. Zoals steeds droomde ik weg over de beurscijfers, het katholicisme, naakte vrouwen, de oorlog der religies en een lasagne met spinazie. Niet dat ik vegetariër was, maar af en toe kon me dat wel smaken, zo'n lasagne zonder vlees erin. De dieren waren immers m'n vrienden. Dagdromende gleden de uren voorbij als een zeepje op een glijbaan, tot ik plots wakkerschoot omdat er iemand naast me had plaatsgenomen. Oud mannetje, aangename geur ondanks z'n leeftijd, grijs haar, vreemde, traditionele klederdracht. Hij was een doner kebab aan het nuttigen, met cocktailsaus, dat weet ik haast zeker. In mijn tijd heb ik er zo namelijk tientallen naar binnen gespeeld, de meeste zelfs na middernacht. Ik besloot m'n blinde haat voor bejaarden voor deze gelegenheid toch eens te begraven en begroette de man vriendelijk. ''Hallo, oude man, hoe gaat het met u op deze zonnige aprildag ?'' vroeg ik hem. De ongelukkige had blijkbaar net z'n mond vol van de kebab en knikte dus, maar wel vriendelijk, totnogtoe was er geen vuiltje aan de lucht, weet je wel. Toen z'n kebab op was, zo'n 37 minuten later - het was een grote kebab geweest - haalde hij een boek boven. Het bleek de bijbel te zijn, en de man begon naarstig te lezen. Gezien de ettelijke minuten die al verstreken waren sinds ons laatste contact besloot ik hem nog eens aan te spreken. Z'n mond was nu met zekerheid leeg, bedacht ik. ''Wat leest u, oude man ?'', vroeg ik hem, alweer heel vriendelijk. Het valt te bemerken dat ik inderdaad al wist wat hij lezende was, maar zo gaat dat nu eenmaal in sociale situaties, of niet soms ? Nu pas viel het me op dat de man onze taal niet machtig was. Toch besloot ik m'n blinde haat voor Walen voor deze gelegenheid toch eens te begraven. Het was immers nog geeneens zeker of het Waals was wat uit z'n oude, met cocktailsaus bedekte mond kwam. Het antwoord klonk echter Russischer dan het ei dat ik die middag nog gegeten had en de roulette die we allen kennen uit de films. Ten einde raad besloot ik deze sociale situatie dan maar stop te zetten, maar alvorens te vertrekken vroeg ik toch de man z'n naam, in geval ik hem later eens zou treffen in een kroeg. ''Karol'', antwoordde hij, wat impliceerde dat deze merkwaardige man onze taal toch minstens kon verstaan. Het was dus beslist geen Waal. Ik wenkte wat voorbijgangers en samen lachten we met deze man z'n vreemde naam. ''Karol, da's een meisjesnaam'', lachten we. Het was immers goed weer, zoals gezegd, en daar vrolijkt een mens van op. ''Is je achternaam even belachelijk als je voornaam, Karol ?'', vroeg ik de oude man vriendelijk maar met een beetje spot in m'n stem. ''Wojtyla'', antwoordde de man, maar naar wat hij daar precies mee bedoelde had ik het raden.
Pas toen ik terug thuiskwam besefte ik wat me was overkomen, nadat ik z'n naam en voornaam op één of andere zoekmachine op het internet intikte. Het was de paus geweest, op clandestien bezoek in België ! Ook thuis heb ik nog heel wat afgelachen, met een kopje thee erbij, moet kunnen. Ik vermoed dat hij en Elvis nu ergens cocktails drinken op een verlaten, paradijselijk strand, waar je zoveel lasagne met spinazie kan eten als je zélf wenst, en waar Tanja Dexters weleens op clandestien bezoek komt.